اوتیسم در کودکان

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح گسترده برای توصیف گروهی از اختلالات عصبی رشدی است. از جمله ویژگی های این اختلالات می توان به مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی اشاره کرد. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای از خود نشان می دهند. اوتیسم در سراسر جهان، صرف نظر از نژاد، فرهنگ و پیشینه اقتصادی، در افراد دیده می شود. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، اوتیسم در مردان بیشتر از زنان به نسبت 4 به 1 است.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد میزان اوتیسم در جهان در حال افزایش است. برخی منابع این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می دهند. با این حال، کارشناسان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا میزان اوتیسم افزایش یافته است یا اینکه آیا این بیماری بیش از حد تشخیص داده شده است. موثرترین راه برای درمان این بیماری شامل مداخلات رفتاری اولیه و فشرده است. هر چه کودک زودتر در این برنامه ها ثبت نام کند، آینده او بهتر خواهد بود. به یاد داشته باشید که اوتیسم یک بیماری پیچیده است، بنابراین فرد مبتلا به آن به زمان زیادی نیاز دارد تا برنامه مناسب را پیدا کند.

چه عواملی باعث اوتیسم در کودکان می‌شود؟

علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست. تحقیقات اخیر نشان می دهد که هیچ دلیل خاصی برای این بیماری وجود ندارد. برخی از عواملی که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهند عبارتند از:

•    عضو درجه یک خانواده مبتلا به اوتیسم
•     جهش ژنتیکی
•     اختلالات ژنتیکی از نوع سندرم X شکننده
•     فرزند دار شدن در سنین بالا
•    وزن کم نوزاد در زمان تولد
•     عدم تعادل متابولیک
•     قرار گرفتن در معرض سم ها و فلزهای سنگین موجود در محیطی
•     سابقه ابتلا به عفونت‌های ویروسی
•     مصرف داروهای تالیدومید (تالومید) یا والپروئیک اسید در زمان بارداری

هم ژنتیک و هم محیط می توانند در ابتلا به اوتیسم نقش داشته باشند. چندین منبع، چه قدیمی و چه جدید، به این نتیجه رسیده اند که اوتیسم نمی تواند توسط واکسن ایجاد شود.

علائم اوتیسم چیست؟

به طور معمول، علائم اوتیسم در دوران کودکی، بین 12 تا 24 ماهگی آشکار می شود. با این حال، علائم آن ممکن است زودتر یا دیرتر از این زمان ظاهر شود. از اولین نشانه های اوتیسم می توان به تاخیر قابل توجه در گشایش زبان یا برقراری روابط اجتماعی اشاره کرد. به طور کلی می توان علائم اوتیسم را به دو دسته تقسیم کرد:

• مشکلات به وجود آمده در ارتباط و تعامل اجتماعی
• داشتن الگوهای محدود یا حتی تکرار یک رفتار یا فعالیت در زمان مشخص

 

تاثیر بیماری اوتیسم در زندگی کودک

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به نقاط عطف رشدی مشابه همسالان خود نرسند، یا ممکن است مهارت های اجتماعی یا کلامی خود را از دست بدهند. به عنوان مثال، یک کودک دو ساله سالم بدون اوتیسم ممکن است به اسباب بازی های ساده علاقه‌مند باشد. همچنین کودک 4 ساله بدون اوتیسم می تواند با کودکان دیگر خوش بگذراند. از سوی دیگر، کودک مبتلا به اوتیسم اغلب در تعامل با دیگران مشکل دارد یا دوست ندارد با دیگران ارتباط برقرار کند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند، بد بخوابند یا در خوردن غذاها و اقلام غیرخوراکی زیاده روی کنند. علاوه بر این، رشد و شکوفایی آنها در محیطی که فاقد ساختار یا شیوه های سازگار است، دشوار است. اگر فرزند شما مبتلا به اوتیسم است، لازم است از نزدیک با معلمان آنها همکاری کنید تا به موفقیت فرزندتان در کلاس کمک کنید. امروزه منابع آموزشی زیادی برای کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​خانواده هایشان وجود دارد. همچنین می‌توانید از طریق سازمان‌های غیرانتفاعی و انجمن ملی اوتیسم با گروه‌های حمایت از اوتیسم تماس بگیرید. این سازمان ها و انجمن ها ابزارهای هدفمندی را برای والدین، خواهران و برادران، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و دوستان کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم می کنند.  

تاثیر اوتیسم بر دختران چیست؟‌

از آنجا که اوتیسم بیشتر در جنس مذکر رخ می دهد، اغلب به عنوان یک اختلال مردانه در نظر گرفته می شود. در واقع، بروز اوتیسم در پسران 4 برابر بیشتر از دختران است. با این حال، این بدان معنا نیست که اوتیسم هرگز در دختران رخ نمی دهد. در واقع، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها تخمین می زند که 0.66 درصد از دختران، یا 1 از هر 152 دختر، مبتلا به اوتیسم هستند. اوتیسم در جنس مونث نیز می تواند متفاوت باشد. امروزه افراد نسبت به دهه‌های گذشته سریع‌تر و مکرر از نظر اوتیسم غربالگری می‌شوند. این امر باعث افزایش تعداد پسران و دختران مبتلا به اوتیسم شد.

نحوه برخورد و نگهداری از کودک اوتیسم

سال های اولیه زندگی کودک نشان دهنده یک پنجره مهم رشد است. بنابراین بهتر است در صورت ابتلا به بیماری های مختلف در مورد بیماریهای مختلف تحقیق کنید. همچنین در مورد روش های رفتاری و مراقبت از کودک اوتیسم در اسرع وقت با پزشک متخصص مشورت لازم و ضروری است. در این سن، کودک شما ممکن است به تحلیل رفتار کاربردی، گفتار درمانی و کاردرمانی نیاز داشته باشد. پیوستن به یک گروه پشتیبانی محلی می تواند آرامش بخش و نیروبخش باشد. زیرا به شما امکان می دهد با والدینی که تجربه مشابهی دارند ارتباط برقرار کنید. این گروه می تواند احساسات، ترس ها، اکتشافات و منابع را به اشتراک بگذارد. همچنین اطلاعاتی در مورد خدمات خاص برای کودکان مبتلا به اوتیسم در جامعه به شما ارائه می دهد. نگهداری پرونده سلامت کودک برای ثبت تصویر کامل از کودک شما در مراحل مختلف خوب است. همچنین بهتر است در مراحل مختلف درمان در مورد علائم رشد، پیشرفت و وضعیت سلامتی وی یادداشت هایی بنویسید.

به هر طریقی با کودک ارتباط برقرار کنید. صحبت کردن، خواندن یا نشان دادن فیلم های آموزشی، حتی زمانی که به نظر می رسد کودک شما توجهی نمی کند، می تواند تأثیر قابل توجهی در حفظ یک کودک اوتیسم داشته باشد. خواندن وبلاگ ها و یادداشت های نوشته شده توسط سایر والدین و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نیز تأثیر قابل توجهی بر درک شما از این اختلال دارد. شاید مهمترین چیز این باشد که از خود مراقبت کنید. زمانی را برای شارژ مجدد روحیه خود اختصاص دهید. به دنبال افراد مثبت باشید و از کسانی که انرژی را هدر می دهند دوری کنید.

چرا آگاهی از اوتیسم مهم است؟

آگاهی از اوتیسم همچنین مستلزم همدلی و درک این موضوع است که اوتیسم برای افراد مختلف متفاوت است. گاهی اوقات مصرف برخی داروها و استفاده از درمان های خاص ممکن است برای بعضی ها موثر باشد و برای برخی دیگر بهبود نیابد. علاوه بر این، والدین و محیط کودک نیز ممکن است نظرات متفاوتی در مورد بهترین راه برای حمایت از کودک مبتلا به اوتیسم داشته باشند. درک اوتیسم و ​​افراد در طیف با آگاهی از آن شروع می شود، اما به همین جا ختم نمی شود.

غربالگری رشد برای تشخیص اوتیسم

تشخیص اوتیسم شامل انواع آزمایش های ژنتیکی، غربالگری و ارزیابی است. پزشکان توصیه می کنند که همه کودکان در سنین 18 تا 24 ماهگی برای اوتیسم آزمایش شوند. با کمک غربالگری می توان اوتیسم در کودکان را در مراحل اولیه تشخیص داد و درمان کرد. چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری استاندارد است که در بسیاری از مطب های کودکان استفاده می شود. این چک لیست شامل 23 سوال است که والدین کودک باید به آنها پاسخ دهند. پس از آن، متخصصان اطفال می توانند از پاسخ ها برای شناسایی کودکانی که احتمال ابتلا به اوتیسم را دارند، استفاده کنند. لازم به ذکر است که غربالگری تشخیص اوتیسم نیست. کودکانی که آزمایش آن ها مثبت است لزوماً مبتلا به اوتیسم نیستند. علاوه بر این، مواقعی وجود دارد که کودک مبتلا به اوتیسم را نمی توان به درستی تشخیص داد.

سایر غربالگری‌ها و آزمایش‌های مربوط به اوتیسم

گاهی اوقات پزشکان اطفال ترکیبی از آزمایشات زیر را برای تشخیص دقیق توصیه می کنند:

• آزمایش DNA برای تشخیص بیماری های ژنتیکی
• ارزیابی رفتار
• تست های بینایی و شنوایی برای اطمینان از اینکه هیچ مشکل بینایی یا شنوایی غیرمرتبط با اوتیسم وجود ندارد.
• غربالگری کاردرمانی
• پرسشنامه های رشدی، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم (ADOS)

اوتیسم معمولا توسط تیمی از متخصصان تشخیص داده می شود. این تیم ممکن است شامل روانشناس کودک، کاردرمانگر یا آسیب شناس گفتار و زبان باشد.

اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما تعدادی از درمان ها و ملاحظات پزشکی می توانند علائم فرد را بهبود یا کاهش دهند. بیشتر درمان‌های اوتیسم شامل موارد زیر است:

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
•   کاردرمانی
• فیزیوتراپی
•  گفتار درمانی

ماساژ، استفاده از پتو و لباس‌های سنگین و تکنیک‌های مدیتیشن نیز ممکن است باعث آرامش شود. با این حال، نتایج رویکردهای درمان اوتیسم در بین افراد متفاوت است. گاهی اوقات استفاده از این روش ها می تواند در برخی افراد بسیار موثر باشد، اما در برخی موارد به هیچ وجه جواب نمی دهد.

درمان‌های جایگزین

درمان های جایگزینی که می توان برای مدیریت ابتلا کودکان به اوتیسم در پیش گرفت شامل موارد زیر باشد:

• مصرف دوزهای زیاد ویتامین
• شلات درمانی ( فلزات درخشان بدن )
• درمان با اکسیژن درمانی پرفشار (اکسیژن هایپربار)
• ملاتونین برای رفع مشکلات خواب

 

آیا رژیم غذایی بر اوتیسم تأثیر گذار است؟

تاکنون رژیم غذایی خاصی برای مبتلایان به اوتیسم طراحی نشده است. با این حال، برخی از طرفداران اوتیسم تغییرات رژیم غذایی را راهی برای کمک به کاهش مشکلات رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی افراد می دانند. سنگ بنای رژیم اوتیسم پرهیز از افزودنی های مصنوعی است. اینها شامل نگهدارنده ها، رنگ ها و شیرین کننده ها هستند. از سوی دیگر، رژیم اوتیسم بیشتر بر خوردن غذاهای زیر تمرکز دارد:

•  میوه و سبزیجات تازه
• مرغ پوست کنده
• ماهی
• چربی اشباع نشده
• مقدار زیادی آب

علاوه بر این، برخی از مبتلایان به اوتیسم از رژیم غذایی بدون گلوتن حمایت می کنند. پروتئین گلوتن در گندم، جو و سایر غلات وجود دارد. این حامیان معتقدند که گلوتن باعث التهاب و عوارض جانبی در افراد خاص مبتلا به اوتیسم می شود. با این حال، تحقیقات علمی در مورد رابطه بین اوتیسم، گلوتن و پروتئینی به نام کازئین قطعی نیست. برخی از مطالعات و شواهد نشان می‌دهند که رژیم غذایی می‌تواند علائم اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی مشابه اوتیسم را بهبود بخشد.

درمان اوتیسم با ورزش

گاهی اوقات انجام بازی های خاص می تواند در کاهش حس شکست و بهبود وضعیت روحی کودکان اوتیسم نقش داشته باشد. هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت می برد می تواند به درمان اوتیسم کمک کند. پیاده روی و پارک های تفریحی فعالیت های خوبی برای کودکان مبتلا به اوتیسم هستند. شنا و غواصی می تواند هم ورزش بدنی و هم بازی حسی باشد. بازی حسی می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم که در پردازش سیگنال های حسی مشکل دارند کمک کند. گاهی اوقات بازی های ارتباطی برای کودکان اوتیسم دشوار است. در عوض، می توانید فرزندتان را تشویق کنید تا تمرینات چالش برانگیز اما تقویت کننده دیگری را انجام دهد. با در نظر گرفتن این نکات، می توانید تمرینات بازو، پرش با ستاره و سایر فعالیت های بدنی را برای کودکان اوتیستیک شروع کنید.

چه تفاوتی بین اوتیسم و ​​اختلال کم توجهی بیش فعالی وجود دارد؟

گاهی اوقات اوتیسم و ​​اختلال کم توجهی بیش فعالی با هم اشتباه گرفته می شوند. کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی همچنان با بی قراری، و حفظ ارتباط چشمی با دیگران و تمرکز دست و پنجه نرم می کنند. این علائم در برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز دیده می شود. اگرچه شباهت هایی بین این دو وجود دارد، اما اختلال کم توجهی بیش فعالی به عنوان یک اختلال طیف در نظر گرفته نمی شود. تفاوت اصلی بین این دو این است که افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی تمایلی به کسب مهارت های اجتماعی و ارتباطی ندارند. اگر فکر می کنید فرزندتان علائم ADHD (بیش فعالی) دارد، با پزشک خود در مورد آزمایش ADHD صحبت کنید. تشخیص صحیح برای اطمینان از درمان صحیح ضروری است. همچنین گاهی ممکن است فرد هر دو بیماری را داشته باشد.

پرستار کودک اوتیسم با آسانیسم

برای استخدام پرستار کودک اوتیسم می توانید به پلتفرم خدمات مراقبت آسانیسم مراجعه کنید. آسانیسم با هدف ارائه خدمات پرستاری تاسیس شد و با همکاری کادری مجرب و آموزش دیده سعی در ارائه خدمات با کیفیت به مشتریان دارد. این مرکز به صورت دوره ای عملکرد کارکنان را پس از فرستادن آن ها به خانه شما نظارت می کند. بنابراین اگر توانایی، تعهد و قیمت پرستار کودک اوتیسم در منزل در تهران برای شما مهم است، می توانید نگهداری از کودک اوتیسم خود را به ما بسپارید. با تکمیل فرم ثبت سفارش موجود در وب سایت و اپلیکیشن آسانیسم می توانید درخواست خود را درج کنید. ضمناً با تماس با شماره 02191304433 می توانید برای خدمات پرستار کودک اوتیسم در منزل اقدام نمایید. پس از ثبت درخواست، متخصصین ما برای هماهنگی بیشتر با شما تماس گرفته و با توجه به نیاز شما کادر مورد نیاز را به منزل شما اعزام خواهند کرد. آسانیسم تمامی مناطق تهران و کرج را برای پرستاران پوشش می دهد.  برای مشاوره می توانید از طریق راه های ارتباطی موجود در وب سایت با ما تماس بگیرید. پشتیبانی آسانیسم به صورت 24 ساعته و 7 روز هفته آماده پاسخگویی به شما می باشد.